Ik ben Lieve Deraeve, mama, dochter, vrouw, vriendin, docent,… en vooral gewoon mezelf.

Toen ik dreumes was, hoorde mijn mama van de zuster in de crèche. “Lieve gaat zo een lieve en zorgzame zijn voor anderen, ze is de hele tijd bezig met anderen helpen.”  De zin “je hebt jouw naam niet gestolen”, hoor ik al mijn hele leven, ik ben dankbaar voor mijn naam.

Als kind zag je me buiten spelen, kleuren, schilderen, gezelschapsspelletjes spelen, lezen en dansen. Heel veel dansen. 

In mijn tienerjaren werd dat dansen mijn uitlaatklep, ik kon er zoveel in kwijt en het was wat ik het liefste deed. In die mate dat ik ook later danseres wou worden. Na een liesscheur besefte ik dat het geen zeker beroep was. 

Toen ik moest kiezen wat ik zou studeren heb ik lang getwijfeld over kinderpsychologie maar ik had schrik dat het me te veel ging raken en ik het niet van me af ging kunnen zetten. Ik was er nog niet klaar voor. Al werd het “iets met kinderen doen” steeds terug op mijn pad gebracht.

Uiteindelijk heb ik een jaar bedrijfsbeheer gestudeerd, ik was geslaagd, maar het studeren was niet meer voor mij. “binnen een jaar open ik mijn winkel.” Na een jaartje in de bank te werken, opende ik Lieveling in Aalst. Een speelgoedwinkel met verantwoord en educatief speelgoed. 

Na 12 jaar, ondertussen 2 kinderen en zwanger van een derde, en een scheiding achter de rug, verkocht ik de winkel. Een sprong in het onbekende maar ik voelde dat mijn hart er niet meer lag, het was tijd voor mijn gezin en mezelf. 

Toen voelde ik terug wat ik jaren ervoor had gevoeld tijdens een meditatie “dit is wat ik wil doen maar dan voor kinderen”. Zo begon de ene opleiding na de andere en groeide Mayoki: Massage en yoga voor kinderen, wat uiteindelijk voor alle leeftijden werd. Alles stroomde en ik had het gevoel dat er heel veel lagen gepeld waren. (want ook al leest het misschien tot nu als een sprookje, uiteraard heeft iedereen, ook ik, een rugzakje.) 

Toen werd het 2020, het jaar waarin ik 40 werd en al jaren naar uitkeek. Maar Corona maakte dat het een periode was waarin ik tegen mezelf opbotste. Het niet mogen werken, veel kosten, geen controle hebben,… en toen ontstond tijdens een meditatie het idee voor al mijn trajecten, volledig met logo en benaming, wat ze gingen inhouden. Alleen was het niet mijn tijd, ik zat niet goed in mijn vel en op zo een moment kon ik het niet met de juiste energie in de wereld plaatsen. Voor alles is een juiste tijd en plaats. 

Door het zaadje de tijd te geven en mezelf de tijd te geven om het te laten verderbloeien in mezelf kreeg het steeds meer vorm. In die mate dat ik in mei 2024 terug in het diepe sprong en besliste het pand van de praktijk te koop te zetten. Ik ben dankbaar voor wat het me gebracht heeft, zeker in het contact met de allerliefste yogi’s, maar ook in de levenslessen die het me verplichtte te leren en zo nog verdere lagen te pellen.

Het is tijd en dat voel ik in mijn hele zijn, om mezelf en mijn visie in de wereld te plaatsen. Zowel voor de volwassenen, als de tieners en kinderen. Zonder de angst om veroordeeld te worden, maar wel in liefde en vertrouwen dat ik gesteund mag worden door het universum als ik doe waarvoor ik hier ben.